Košarka se u Subotici igrala i pre rata, ali je pun razmah doživela tek posle oslobođenja zemlje.

U okviru novoformiranog Sportskog društva Spartak našli su se od početka i košarkaški entuzijasti. Zajedno sa odbojkašima i gimnastičarima, subotički košarkaši i košarkašice su dobrovoljnim radom aprila 1945. počeli da uređuju dvorište, na mestu današnjeg Stadiona malih sportova. Zatrpani su krateri od avionskih bombi, a teren je posut crvenom šljakom. RO „Bratstvo" je napravilo prvu košarkašku konstrukciju, a loptu su darovali pripadnici JNA.
Takva aktivnost nije ostala nezapažena. Košarkaškom klubu Spartak poverena je organizacija Prvog državnog prvenstva septembra 1945. godine. Naslov prvaka, na prvom prvenstvu, pripao je ekipi JNA.

Košarkaški klub Spartak postiže prve značajne uspehe na pokrajinskom prvenstvu, plasiravši se na treće mesto u muškoj i ženskoj konkurenciji 1946. godine. Košarkašice su, inače, svoju prvu utakmicu odigrale 3. jula 1945. godine. U susretu sa ekipom RFD Jedinstvo poražene su sa 20:2.
U tom periodu svojim kvalitetima isticali su se igrači: Vuković, Marjanović, D. Marković, Jurić, Blagojčev i Šefčić. I 1947. godine obe ekipe osvajaju treće mesto na pokrajinskom prvenstvu u Zrenjaninu.
Razvoj košarkaškog sporta u tom periodu, i pored značajnih rezultata, nije uvek išao uzlaznom putanjom. Za to su postojali i objektivni razlozi, kao što je odlazak dobrih igrača na studije u Beograd i Zagreb.
Period između 1949. i 1952. godine, nagovestio je velike mogućnosti Spartakove muške ekipe, u čijim redovima je nastupalo nekoliko izvanrednih igrača: Deak, Vuković, Skenderović, Baić, J. Blesić, Blagojčev, S. Marković, Zomborčević, Blaboli, K. Denegri, Rajčić, F. Blesić, Čizmadia, Buču, Takač i Šifliš. Muška ekipa u kvalifikacijama za ulazak u Prvu saveznu ligu 1950. godine osvaja samo bod manje od zrenjanisnkog Proletera i OKK Beograda i ispušta „šansu decenije".
Košarkašice Spartaka su u to vreme među najboljima u Vojvodini. Izuzetnom igrom ističu se: Stefanović, G. Harmat, Jaramazović, Pecin, Bajić, Rajčić, Budinčević, Tamaši, Dulić, Flertl, Orosi i sestre Hegediš.
Generacija košarkaša iz 1956. godine: Melegi, Šifliš, Rukavina, Palfi, Tot, Šoštarec, Rupnik, Bosnai i Vojnić, uz pomoć Blabolija, Skenderovića i Bučua, ponovo igra u kvalifikacijama za ulazak u društvo najboljih. Spartak je, opet, samo za bod zaostao iza Proletera iz Zrenjanina i karlovačkog Željezničara, pa tako prvoligaški san, opet, ostaje - neostvaren.
Nakon ponovljenog neuspeha, dolazi do stagnacije u ovom sportu.
Zahvaljujući novom treneru, Karlu Kopiloviću, kriza je relativno brzo prebrođena. Okupljajući starije juniore, formira seniorsku ekipu, koja nakon višegodiši njeg rada uspeva da povrati izgubljeni drugoligaški status. Ovaj podvig su ostvarili: Knežević, D. Saper, N. Špear, Gvozdenović, Jurić, Krnjajski, D. Babuškov, Tot, Ronto, Cvijanov, Miletin, Uršal, N. Denegri, Horvat i Ruzman.
Još jedan košarkaški entuzijasta, Slobodan Babuškov, uspeo je da sa ženskom ekipom Spartaka zabeleži značajan uspeh: Subotičanke su postale članovi Republičke lige. Za ovaj uspeh zaslužne su: Irena Lacko, Eržebet Gužvanj, Terez Verebelj, Milanka Šešerov, Milanka Čitlučanin, Marta Obradović i druge.
Košarkaši Spartaka 1969. godine uspevaju da osvoje šesto mesto u Drugoj ligi. Iste godine postižu i svoj najveći uspeh - plasman među osam najboljih ekipa u takmičenju za Kup Jugoslavije. Uporedo stasava i ženska ekipa, koja uspešno igra u Republičkoj i Vojvođanskoj ligi.
U tom periodu u muškoj ekipi ističu se: Miletin, Horvat, Uršal, Babuškov, Knežević, Boršoš, Prčić, Bogešić, Ruzman, Vukašinović, Vuković, Bukvić, Gašpar i Rudinski.

Ženska ekipa je po kvalitetu bila ravna muškoj. Igrale su: Marija Neđela, Tožika Tolj, Edita Rerig, Olga Nikolov, Jelica Peca, Gordana Karan, Julija Tot, Marija Varga, Irena Čajkaš i Marija Patoč.
Sve do prvenstvene sezone 1975/76 godine, košarkaši Spartaka bili su članovi Druge lige, ali već naredne sezone ispadaju i iz Kvalitetne vojvođanske lige. Nakon nekoliko prvenstvenih sezona ponovo se vraćaju u Kvalitetnu vojvođansku ligu, gde se i danas takmiče. To je mlada ekipa, koja već tri godine uzastopno osvaja - drugo mesto.

Spartak je po prvi put igrao u Prvoj saveznoj ligi u sezoni 1991/92., tada je liga već bila bez hrvatskih i slovenačkih klubova, kada zauzima 6. mesto, a klub prvi veći uspeh postiže u sezoni 1992/93. kada zauzima 3. mesto u Prvoj ligi SRJ, iza Crvene zvezde i Partizana. 1995. Spartak stiže do finala Kupa SR Jugoslavije na završnom turniru u Čačku, gde je ipak poražen od Partizana sa 84:81. Tim rezultatom klub je po prvi put u istoriji obezbedio učešće u evropskim takmičenjima, pa je u sezoni 1995/96. igrao u Evropskom kupu, gde je stigao do drugog kola.

U sezonama 1996/97. i 1997/98. klub je učestvovao u Kupu Radivoja Koraća, prvi put je stigao do šesnaestine finala, a drugi put je evropski izlet završio u preliminarnoj fazi.

Nakon 9 uzastopnih sezona u Prvoj ligi SRJ, klub u sezoni 1999/00. sezonu završava na pretposlednjem 11. mestu i ispada u niži rang. Ali je Spartak samo jednu sezonu proveo u nižem rangu i već od sezone 2001/02. ponovo igra u elitnom. Poslednji put u Prvoj ligi igra u sezoni 2004/05. kada zauzima 12. mesto. Klub sezonu 2005/06. u Prvoj B ligi završava na 3. mestu, ali nedovoljno za plasman u viši rang, ali upravo u poslednjem kolu je izgubio od glavnog konkurenta Novog Sada (83:89), koji je tom pobedom prešao Spartak na tabeli i otišao u viši rang.[5] U sezoni 2006/07. klub završava na 12. mestu i ispada iz Prve B lige. Spartak se od tada tri sezone takmičio u trećem rangu, a od sezone 2010/11. ponovo je igrao u Prvoj B ligi. U sezoni 2014/15. konačno se vratio u najviši rang.

Sezonu 2016/17. završava na 4. mestu i kvalifikuje se za Superligu. Takođe, iste sezone se kvalifikuje za završni turnir Kupa Radivoja Koraća koji je održan u Nišu.